Zaman ne kadar önemli hayatımızda, belkide bilinçsizce harcadığımız en önemli varlığımız. Bazen ne kadar çabuk geçmiş diye üzüldüğümüz, bazen ise geçsin artık diye yalvardığımız.... Ben her iki duyguyu birden yaşıyorum ama bu aralar en çok geçsin, herşey bitsin, artık bize güzel zamanları getirsin diye gözünün içine bakıyorum. Bir sürecin bitişi, diğer bir sürecin başlangıcını getiriyor. Her sürecin sonunda yüzümüzde bir küçük tebessüm beliyor, bu da geçti tebessümü....
İşte bu süreçlerden belki de en zorlayıcısını atlattık sayılır. Kemoterapi süreci sonunda geçti, önümüzde tedavinin devamı olan radyoterapi süreci bekliyor... Biz en azından bu kısmını atlattık diye düşünüyoruz. Bazı günlerimiz çok endişeli, stresli hatta bazen sinirli, bazen bunalımlı kısacası çok zorlu geçti ama yine de şükretmediğim gün olmadı çünkü bu sırada bizden çok daha zor durumlardaki insanları da gördüm, tanıştım, üzüldüm, onlar içinde dua ettim.
Şimdi önümüzde yeni bir süreç, duyduğumuz ve umduğumuz herşeyin biraz daha hafifleyeceği yönünde. Bu süreçte de tabiki annemin yanında olmaya devam edeceğim sadece 4 aydan fazladır ara verdiğim hayatımı da tekrardan yoluna koymak için küçük adımlar atmaya başlayacağım, tabii ki tedavinin izin verdiği kadarı ile... Bu zorlu süreçte ufak adımlar bana ve bize iyi gelecek diye düşünüyorum....
Öncelikle bloguma eskisi kadar aktif olamasamda geri dönüş yapıcam, sizlerle daha çok olacağım. Hayata geçirme adımlarını yarım bırakmak zorunda kaldığım, tasarımları hazır olan koleksiyonumuzun çalışmalarına kaldığımız yerden devam ve tabikiiii tezim... Bunlar bazı şeyleri yoluna koymak için şu anki önceliklerim, yapabidiğim kadar, zaman ayırabildiğim kadar....
Bunca zaman beni takipte kalan, blogumu güncelleyemesem bile her gün tıklamaya devam eden, mailleri, mesajları ile desteklerini esirgemeyen, bunlar yapamasa da sadece kalbi ile yanımda olan herkese binlerce teşekkürler.....
